Het is de laatste week van het tweede trimester en ik voel dat ’t vanaf nu weer wat pittiger begint te worden. Al denk ik bij alles; het wordt nog veel zwaarder dan dit. Peter noemt dat doemdenken, ik noem het indekken; jezelf zoveel mogelijk proberen voor te bereiden, zodat het vooral mee kan vallen. Ik ben er alleen niet helemaal zeker van of het wel echt werkt.. Verhalen over bekkeninstabiliteit, dames in de ziektewet, altijd benauwd zijn, ribben gekneusd, vocht vasthouden; hoeveel beter word ik daar nou echt van?

Energieslurpers

Intussen werk ik nog steeds vier dagen in de week, waarvan ik drie dagen zo’n drie uur op een dag moet reizen. Acht uur van huis en ’s avonds rond half acht weer thuis. Wel vermoeiend, vooral omdat ik niet al te best slaap. Op zich gaat het nog, maar ik word wel chagrijnig als ik weer met mijn dikke buik op een winderig perron van de ene been op de andere sta te wiebelen. Of als ik weer in de file sta terwijl ik best wel nodig moet plassen. Op heb werk verstuur ik een paar geïrriteerde e-mails met dezelfde strekking; ‘nu leg je dit weer bij mij neer, maar eigenlijk heb ik helemaal geen zin en tijd om dit voor jou op te lossen’. Het komt vast door het gebrek aan energie dat ik wat selectiever word in wat ik wel en niet wil oppakken. Ook wel ’s inzichtelijk trouwens. Stukje persoonlijke effectiviteit ;)

Tweedehands is leuk!

Intussen is de rommelkamer die omgetoverd is tot babykamer weer verworden tot rommelkamer. Maar dan met allerlei babyspul. We hebben nog geen kast om al het spul in te doen. Het kraampakket is binnen en ook de ‘babyuitzet’ begint al best compleet te raken. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk in mijn nopjes ben over hoe we het uiteindelijk hebben aangepakt. De box die we eerder hadden besteld heb ik geannuleerd, omdat ik op Marktplaats een veel mooiere vond voor de helft van de prijs. Nadat ik met mijn dikke buik op het opgegeven adres aanbel, word niet alleen de box voor me in de auto geladen, maar krijg ik een halve babyuitzet erbij kado! Een boxkleed, boxtas, trappelzak, badje, badinleg, ‘ja hoor, geef allemaal maar mee!’. Met een grote glimlach rijd ik met een volle auto terug.

Ook voor het ledikantje van de Ikea vond ik een veel beter en mooier Marktplaats alternatief. Weer bel ik met mijn bolle buik aan en een klein mannetje die net uit zijn ledikant is gegroeid, pakt me bij de hand om zijn speelgoed aan me te laten zien. Ook hier ziet het ding er keurig uit, tilt de man des huizes het spul in mijn autootje en krijg ik er verschillende bijbehoren bij. Dit is echt leuk shoppen zo!

Verder hebben we heel veel gebruikt spul gekregen of kunnen lenen. Hoe lief?! Een babyfoon, draagzak, autostoeltje, wieg, kruiken en nog veel meer! Hoeven we daar ook niet meer over na te denken. Mijn schoonmoeder heeft ons kleintje al goed verwend met leuke spulletjes en mijn moeder heeft al veel kleertjes en een mobiel gemaakt. Van een vriendin krijg ik een flinke zak kleertjes in de kleinste maatjes mee. Zo leuk allemaal.

Het eerste pakje

Tijdens een heerlijke middag highteaën, wijst een vriendin me op het schijnbare belang van ‘het eerste pakje’. Ik had daar nog niet bij stil gestaan. Op mijn vrije middag loop ik maar ’s wat winkels in om naar babykleertjes te kijken. Ik vind het stuk voor stuk schattig, maar gek genoeg kan ik me nog niet voorstellen dat ons meisje dat straks aan heeft. Ik laat alles in het rek hangen. ‘Wil je ’s met me mee kleertjes kijken?’ vraag ik aan Peter. Dat wil hij wel. En terwijl we weer voor het rek staan met de leukste kleertjes moedigt hij me aan ‘nou hups, je vindt het toch leuk? Kopen dan!’. En zo heb ik twee lieve pakjes voor ons meisje in het rommelkamertje liggen. Nu ik er zo naar kijk voel ik me toch trots dat onze dochter hier straks in ligt.

En jij?

Wat heb jij al aangeschaft? Nieuw of tweedehands?

Laat je onderaan deze pagina jouw reactie achter?