Wat is kraamvrouwenkoorts precies?

Kraamvrouwenkoorts is een aanduiding die wordt gebruikt voor verschillende soorten infecties waarop pas bevallen vrouwen risico kunnen lopen. Het gaat hierbij meestal om infecties rondom de baarmoeder. Symptomen van kraamvrouwenkoorts kunnen optreden 1 tot 10 dagen na de bevalling. Kraamvrouwenkoorts komt nog maar zelden voor dankzij de goede hygiëne in de geboortezorg van tegenwoordig vergeleken met vroeger.

Ondanks dat het veel minder voorkomt dan vroeger, is het nog steeds een ernstige aandoening die gevolgen voor jezelf en je baby die ook geïnfecteerd kan raken. Ook je baby moet daarom onderzocht worden als je deze aandoening hebt. Kraamvrouwenkoorts kan onder andere leiden tot bloedvergiftiging en toxische shock syndroom (TSS).

Oorzaak kraamvrouwenkoorts

De infectie bij kraamvrouwenkoorts ontstaat door de groep-A-streptokokken bacterie (GAS). Deze bacterie kan zich verspreiden door hoesten, niezen, wondjes of via de de handen. Zo kan hij terechtkomen bij het gebied rondom je vagina. Hier heb je natuurlijk na de bevalling een wond in je baarmoeder, waar de placenta eerst zat. Samen met een uitgerekt vaginakanaal is het makkelijker voor de bacterie om naar binnen te komen en de baarmoeder te bereiken. Hier kan vervolgens de ontsteking ontstaan die zich kan uitbreiden naar je bloed. Uitscheuren of een episiotomie kan het risico op kraamvrouwenkoorts verhogen.

Dit kan leiden tot bloedvergiftiging, shock, het uitvallen van organen en soms tot overlijden. De bacterie kan ook minder ernstige ziektes veroorzaken zoals krentenbaard, keelontsteking of roodvonk.

Kraamvrouwenkoorts krijgt vooral een kans door gebrek aan hygiëne, maar doordat het in Nederland zo goed gesteld is met hygiëne in de ziekenhuizen, komt het bijna niet meer voor.

Kraamvrouwenkoorts symptomen

Als je de volgende symptomen hebt kan dat wijzen op kraamvrouwenkoorts en kan je het beste contact opnemen met je verloskundige of huisarts:

• Hoge koorts
• Rillingen
• Snelle hartslag
• Erg veel dorst
• Hoofdpijn
• Duizeligheid en flauwvallen (lage bloeddruk)
• Donkere vlekken op de huid
• Plassen doet pijn
• Stinkende vaginale afscheiding

Risicofactoren kraamvrouwenkoorts

Ondanks dat kraamvrouwenkoorts erg zeldzaam is, zijn er bepaalde factoren die het risico op infectie groter maken:

• Je bent uitgescheurd of ingeknipt. Hierbij zijn er meer wonden en neemt de kans op infecties toe.
• Je hebt een keizersnede gehad. Hierbij zijn er meer wonden en neemt de kans op infecties toe.
• Je vliezen breken voordat de bevalling is begonnen. Je vliezen beschermen namelijk je baarmoeder tegen bacteriën (groep B streptococ). Meestal komt kort daarna de bevalling op gang, maar in sommige gevallen is dat niet zo. Bel altijd je verloskundige als je vliezen zijn gebroken.
• Jonge kinderen in je buurt zijn recentelijk ziek geweest. Jonge kinderen dragen vaker de GAS-bacterie bij zich, waardoor je meer risico loopt om besmet te raken.

Kraamvrouwenkoorts behandelen

Kraamvrouwenkoorts wordt meestal veroorzaakt door een bacterie, waardoor het behandeld kan worden met antibiotica. Daarnaast is een opname van een aantal dagen in het ziekenhuis met antibiotica via infuus gebruikelijk. Hierna ga je thuis verder met een antibioticakuur met pillen. Door er op tijd bij te zijn met een behandeling kunnen ernstige complicaties voorkomen worden. Na de behandeling kun je nog een aantal weken last hebben van vermoeidheid. Bij een volgende zwangerschap is er geen vergroot risico om weer kraamvrouwenkoorts te krijgen.

Herken je klachten van kraamvrouwenkoorts? Neem dan gelijk contact op met je verloskundige. Door er op tijd bij te zijn, is het goed te behandelen.

Alles weten over het herstel na de bevalling? Dat kan met onze cursus 'herstellen', deel van het online cursuspakket van 12 cursussen, vergoed door de meeste zorgverzekeraars!