Met regelmaat zitten er in de spreekkamer van Annemarie Vaarkamp, kersverse moeders die helaas geen roze wolk ervaren. Vaak komen zij heel verdrietig en vol met schuldgevoel mijn werkkamer binnen. Ik wil deze mama’s zo graag de volgende boodschap meegeven: je bent niet alleen!
Vervlogen hoop na weken of misschien zelfs maanden van geworstel met zichzelf, de omgeving of hun kindje, is de hoop dat het allemaal vanzelf beter zal worden vervlogen. Wat is de aanleiding? Dat kan van alles zijn, zoals een moeizame zwangerschap, een heftige bevalling of een kraamperiode die niet ‘volgens het boekje’ verliep. Maar ook als alles wel ging zoals gehoopt, kan er een hoop geworstel zijn. Bijvoorbeeld als je zelf geen fijne jeugd had en het heel graag anders wilt doen, maar bang bent dat dat niet lukt. Of als er relatieproblemen boven komen drijven.
Iedereen kan dit toch? Wat mij keer op keer opvalt is dat het een taboe is om hardop te zeggen dat je het ouderschap als zwaar ervaart. ‘Je hoort in deze fase moe, maar toch ook heel gelukkig te zijn?’ of ‘Die bevalling is achter de rug, dus waar doe ik nou nog steeds zo moeilijk over?’. Dat soort opmerkingen hoor ik geregeld. En met stip op 1 staat: ‘Al die andere moeders kunnen dit toch ook gewoon? Waarom lukt het mij dan niet?’
Het simpele antwoord is dat het niet waar is. Het is niet zo dat ‘al die andere moeders’ het gewoon kunnen. Iedereen twijfelt, tobt, is geregeld oververmoeid of vindt er soms niks aan. Natuurlijk de een meer dan de ander. Maar ik zeg altijd: júist die vrouwen die eruit zien alsof alles perfect onder controle is, hebben het zwaar. Maar durven erkennen dat het zwaar is, is reuze moeilijk. Want: taboe. Dus als je niet het geluk hebt van andere vrouwen om je heen die hier open over zijn, kun je zomaar gaan denken dat je de enige bent.
We hebben openheid nodig. Onze maatschappij is nou eenmaal behoorlijk individualistisch; we hangen onze vuile was niet buiten. En dat is in het geval van moeder worden, ouderschap en opvoeding, gewoon heel onhandig. Zoals wij ouders het voorbeeld zijn voor onze kinderen, zo hebben wij zelf ook voorbeelden nodig als we een nieuwe levensfase in gaan, als we moeder (of vader) worden. Wat ik maar wil zeggen is: wat zou het mooi zijn als er meer écht open gesproken wordt over de moeilijke dingen die we ervaren als we een kind krijgen. Zonder vooroordelen of schaamte.
Eerder aan de bel trekken gaat niet alles oplossen, natuurlijk. Maar misschien dat die lieve mama’s die ik tegenover me heb dan ietsje eerder aan de bel durven trekken. Voordat ze verscheurd worden door verdriet, angst of schuldgevoel. Of voordat ze wekenlang nachtmerries gehad hebben door die bevalling die zo anders liep dan gehoopt. Dan kunnen we sneller starten met een traject om het allemaal wat steviger te maken. Ik heb eerder eens een stukje geschreven over wat dat inhoudelijk kan betekenen. Dat kun je hier lezen.
Iedereen doet maar wat. Mocht je je herkennen in dit verhaal, dan zou ik het zo mooi vinden om dat te horen. Want, zoals ze bij de Facebook-groep Club van Relaxte Moeders zo mooi zeggen: die andere moeders doen ook maar wat. Zo is het. En nu nog in de openheid daarmee!
©Annemarie Vaarkamp – De Binnenkamer, studio voor psychologie, mindfulness en oudercoaching
De Binnenkamer is aangesloten bij Viamama. Vrouwen van alle leeftijden (en mannen ook!) kunnen er terecht voor het kortdurend behandelen van allerlei klachten en problemen. Dat kunnen psychische klachten zijn, zoals langdurige stress, angst of een depressief gevoel. Ook lichamelijke klachten, zoals hoofdpijn, spierspanningsklachten of slaapproblemen, hebben soms een psychische achtergrond. Een verwijzing van de huisarts is niet nodig voor het maken van afspraken. Wil je meer lezen of kennismaken? Kijk op De Binnenkamer www.de-binnenkamer.nl