1
×

Inbox

  • Notificaties0
  • Taken0

Notificaties

    Terug

    Nu nog even met twee..

    Gepubliceerd op: 9-26-2019Bewerkt op: 2-20-2020
    Blogchannel van Maricken Gepubliceerd op: 9-26-2019Bewerkt op: 2-20-2020
    Geschreven door: Blogchannel van MarickenMedisch rereviewd door: Maricken van der Waart - blogster op Zwangerenportaal
    Zwangerenblog Maricken - week 32

    Elke week verbaas ik me erover hoe snel de weken voorbij vliegen. Sommige vriendinnen met al een kleine grappen erover; “wacht maar, die laatste vier weken duren een jaar.” “Nee, die week dat je overtijd bent dan!”, “Oh ja, die duurt 100 jaar!”

    Het schiet al op

    Vooralsnog vind ik het opschieten. Nog 8 weken tot de uitgerekende datum. Maximaal 9 dus voordat we hem in onze handen kunnen houden. Dat idee blijft zo bizar. Over 9 weken zijn we niet meer met zijn tweetjes, maar bestaan we voor altijd uit zijn drietjes. Dat maakt ook dat ik nu extra probeer te genieten van onze tijd nog met zijn tweetjes. Dit kan in kleine dingen zitten, gewoon samen op de bank een serie kijken, samen wakker worden in alle rust en rustig opstaan en ontbijten.

    Soms ben ik bang dat ik dat ga missen, en zodra deze gedachte opdoemt voel ik me meteen hartstikke schuldig dat ik zoiets denk. Over twee weken gaan we nog een paar daagjes weg, nog even samen genieten.

    zwangerschapsshoot

    Om deze tijd samen en de groei naar onze kleine toe vast te leggen, hebben we deze week een zwangerschapsshoot gehad. Via Instagram heb ik de ene na de andere hashtag opgezocht en uiteindelijk kwam ik uit bij een superleuke fotografe (www.nikivandenakkerfotografie.nl) uit de buurt. Samen zijn we naar de Strabrechtse Heide gereden en hier heeft ze ruim een uur foto’s van ons gemaakt. Het zonnetje scheen, er zat nog wat paars in de hei, perfect!

    Daarna vol spanning wachten op de foto’s, maar wauw wat zijn ze mooi geworden! Precies wat ik in gedachten had en zo leuk om dit vast te laten leggen.

    Puntjes op de i

    Nu we dichter bij de bevallingsdatum komen, merk ik dat Sjoerd er ook steeds meer naartoe groeit. In eerste instantie was er de blijdschap, toen de shock (“help, mijn leven verandert”, ik denk dat dit voor meer dames herkenbaar is bij hun geliefde, haha), toen een soort “ik moet alles nog doen wat ik ooit had willen doen want straks kan het niet meer”, en dan nu... eindelijk berusting.

    In huis zet hij de laatste puntjes op de i, hij koopt uit zichzelf een shopper vol hydrofiele doeken want “die moesten we nog zag ik op de uitzetlijst” en hij zoekt mijn buik meer en meer op om erover te aaien en met zijn oor tegen te luisteren. Na de groeiecho’s waar hij niet bij kan zijn moet ik uitvoerig verslag doen en aanwijzen hoe de kleine ligt. Ik heb het idee dat na de 3D echo die we hebben laten maken, het voor Sjoerd nog ‘echter’ is geworden. Het blijft natuurlijk ook een abstract begrip voor mannen, dat er ineens een mensje in de buik van hun vriendin of vrouw groeit.

    Deze week een wat kortere blog, of zoals we in Brabant zeggen: “meer heb ik niet te liegen.” Het was een rustige week en we kabbelen rustig voort richting de 40 weken. Volgende week komt de kraamzorg voor de intake, ik ben heel benieuwd naar dit gesprek. Voor mijn gevoel komt er een dame in een kokerrok, strakke knot op haar hoofd en een leesbrilletje op de neus als een strenge schooljuf met een clipboard in haar ene hand en een pen in de andere kijken of we alles wel in huis hebben wat nodig is. Jullie horen het!

    En jij?

    Heb je alles al in huis? Wat mist er nog? Laat je onderaan de pagina een berichtje achter?

    • Feed

    • Mijn week

    • Cursusportaal

    • Community

    • Dashboard