1
×

Inbox

  • Notificaties0
  • Taken0

Notificaties

    Terug

    Een spannende GUO

    Gepubliceerd op: 7-3-2019Bewerkt op: 2-20-2020
    Blogchannel van Maricken Gepubliceerd op: 7-3-2019Bewerkt op: 2-20-2020
    Geschreven door: Blogchannel van MarickenMedisch rereviewd door: Maricken van der Waart - blogster op Zwangerenportaal
    Zwangerenblog Maricken - week 20

    Wat als...?

    We zitten zwijgend naast elkaar in de auto. Ik voel mijn hart op topsnelheid kloppen en mijn handen voelen klam aan op het stuur. Na de vervelende echo van twee dagen geleden zijn we nu onderweg naar een acadamisch ziekenhuis om de GUO (geavanceerd ultrageluid onderzoek) uit te laten voeren. Honderd gedachten schieten door mijn hoofd. Wat als het niet goed is? Wat kan er niet goed zijn? Wat doen we als het niet goed is? En hoe erg is niet goed?

    Ook Sjoerd lijkt diep in gedachten verzonden. We parkeren de auto en lopen via de opgegeven route naar de desbetreffende afdeling. We melden ons bij de recptioniste en nemen plaats in de wachtkamer. 15 minuten te vroeg zijn we. De minuten kruipen voorbij op mijn horloge. Er neemt nog een ander stel plaats in de wachtkamer. Met een flauw glimlachje begroeten we elkaar. Ook zij zien bleekjes en de wallen onder hun ogen matchen met de onze. Er komt een vrouw in een witte lange jas de wachtkamer binnen. Ik schiet overeind en ga er op de een of andere manier vanuit dat ze ons komt roepen. Het is echter het andere stel dat mee mag. Ik zak teleurgesteld terug in mijn stoel en zie het stel vertrekken met de vrouw in de lange witte jas.

    Stil

    Bij de receptionisten verzamelen meer artsen zich, ze hebben het over de kipspiesjes die geserveerd werden op een tuinfeest bij een van de artsen. "Wat gek eigenlijk", denk ik. "Voor sommige mensen staat de wereld nu even stil en zij hebben het over kipspiesjes." Ik voel een soort wanhopige lach opborrelen uit mijn buik maar ik weet hem nog net in te slikken. Het laatste wat ik wil is ook nog aangekeken worden of ik flink manisch aan het worden ben.

    Bemoedigend

    Eindelijk worden we geroepen door een andere vrouw in een witte lange jas. We schudden haar de hand en ik ga gespannen op het onderzoeksbed liggen. De echoscopiste stelt zich voor en legt uit wat ze gaat doen. Ze knijpt me zachtjes in mijn schouder en zegt dat ze ruim een uur de tijd heeft om naar onze kleine te kijken. "En als we langer nodig hebben, pakken we ook die tijd", knikt ze me bemoedigend toe.

    De gel is warm en het kussentje onder mijn billen zacht. Onbewust laat ik een diepe zucht ontsnappen die ik al vanaf het moment van parkeren onbewust inhield. Ze gaat met de echokop over mijn buik, daar is hij weer. Nu al het mooiste jongetje van de wereld. Hij dobbert lekker rond, met zijn duim in zijn mond. Alsof hij weet dat er naar hem gekeken wordt, zwaait hij met zijn linkerhandje. Ik voel tranen in mijn ogen prikken en merk dat ik flink gespannen ben.

    De echoscopiste geeft aan als een razende de belangrijkste organen te gaan controleren, zodat ze zo snel mogelijk antwoord heeft op onze belangrijkste vraag. Ze gaat behendig te werk. De echokop vliegt over mijn buik en ik probeer bij te houden wat ze allemaal ziet. Als verpleegkundige herken ik natuurlijk wel wat organen maar sommige beelden zijn ook voor mij te cryptisch en onbekend.

    Na ruim twintig minuten kijkt ze ons aan. "Ontspan maar", zegt ze. "Alle belangrijke organen zien er goed uit, er is 1 ader bij het hartje die ik nu niet goed kan zien, maar daar komen we later op terug."

    Pffff

    Na die woorden valt er 1000 kilo van onze schouders. Ik kijk haar dankbaar aan, te overrompeld om iets uit te brengen. Over haar leesbrilletje geeft ze me een kleine knipoog. Voorzichtig laat ik Sjoerd zijn hand los die ik zonder te merken flink fijngeknepen heb. Sjoerd knijpt me zachtjes in mijn hand voordat ik helemaal loslaat en kijkt me opgelucht aan.

    Terwijl ze verder kijkt en ik me weer een beetje herpakt heb, vraag ik haar hoe het komt dat ze het bij de 20 weken echo zo slecht zagen. Ze legt me uit dat mijn baarmoeder ver naar achteren ligt, mijn placenta aan de voorkant van mijn baarmoeder en het vruchtwater aan de zijkanten zit. "Oftewel, je hebt de jackpot. Je kan alles afstrepen wat voor een moeilijker beeld zorgt voor een echo."

    Voorzichtig vraag ik haar of mijn postuur er ook iets mee te maken heeft. Haar getekende wenkbrauwen schieten omhoog, boven haar leesbrilletje tot bijna in haar haargrens. "Bende gek!" zegt ze met een onvervalst Brabants accent. "Iemands postuur zorgt zelden voor een vertekenend beeld, het zijn hele andere factoren die meespelen." Ik vertel haar over onze laatste echo. Hoe enorm onzeker ik me voelde. Ze schudt haar hoofd. "Wat enorm vervelend voor jullie dat je met zo’n gevoel weggegaan bent. Er is in alle onderzoeken en de gegevens die ik van hen heb gekregen niets wat op afwijkingen wijst. En ook de aanname over je postuur is op zijn zachts gezegd niet chique."

    Dit te horen van haar doet me enorm goed. Natuurlijk begrijp ik dat zonder alle gegevens er geen uitspraken gedaan mogen worden over de gezondheid van ons kindje. Maar het was fijn geweest als me uitgelegd was dat een GUO niet meteen slecht nieuws betekent.
    De opmerking over mijn postuur steekt nog flink na, maar ook weet ik dat mijn lijf nu gezonder is dan 5 jaar geleden. Het zal altijd mijn zwakke plek zijn, waar ik gemakkelijk op te raken ben.

    Maar voor nu... FEEST! Ons mannetje is gezond. De echo duurde uiteindelijk 80 minuten, maar alles wat gezien en gemeten moest worden is gelukt. "Nu enkel nog groeien en rijpen", Zegt ze terwijl ze ons de hand schudt. We bedanken haar voor haar tijd en goede nieuws en lopen opgelucht weg, ons heel goed beseffend dat niet iedereen zo het academisch ziekenhuis verlaat.

    We lopen naar de auto.
    Op de parkeerplaats pakt Sjoerd mijn hand en kunnen we eindelijk ons vreugdedansje doen.

    En jij?

    Wat een ervaring was dat, zeg... Heb jij ook dergelijke rollercoaster ervaringen, en hoe ga jij daarmee om?

    Laat je iets van je horen in het commentaarveld hieronder?

    • Feed

    • Mijn week

    • Cursusportaal

    • Community

    • Dashboard