Vanzelfsprekend

De mooiste vorm van vriendschap, vind ik die vriendschap die jaren mag duren. Vriendschap waarvan je elkaar niet perse dagelijks moet spreken om te weten dat het goed zit, maar vriendschap die zo vanzelfsprekend is dat je naadloos in elkaars leven verweven bent en weet dat je in gedachten altijd bij elkaar bent, ook al kan het soms maanden duren voordat je elkaar weer ziet.

Deze week was zo’n week waarin dit weer eens bevestigd werd. Een van onze beste vrienden is 30 jaar geworden. Zelf had hij niks georganiseerd, wat ook helemaal bij hem past. Het is iemand die heel relaxt in het leven staat, ziet wel wat de dag brengt. Dat is ook zijn charme. Hij is nog een van de weinige die belt om gewoon een halfuurtje lekker te ouwehoeren over niks en dan voorstelt datzelfde weekend of diezelfde avond gewoon langs te komen, want dat is nog gezelliger. Langetermijnplanning? Kent deze jongen niet. Een agenda? Nergens voor nodig.

Surprise

Gelukkig wilde zijn zusje deze dag niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Een surpriseparty werd dus georganiseerd. Zo gezegd zo geregeld. Op vrijdagavond zaten we allemaal in het huis van hun broer verstopt achter een plantenbak, onder een tafel of was er een strategische plek uitgezocht achter een hoekje. De vriend werd naar het huis gelokt met een slap excuus om een kast naar boven te tillen. Deze kast zou bedoeld zijn voor zijn nichtje en daar gaat hij door voor het vuur. De perfecte list dus.

Enkele seconden voor zijn entree siste nog iemand: “maar wat zeggen we eigenlijk?!” Tijd om dat te bedenken was er niet meer want ineens stond deze vriend verbouwereerd in de huiskamer bij te komen van een kleine hartaanval omdat iedereen gillend tevoorschijn sprong. Ik denk dat het overbodig is om te zeggen dat dit een geweldige avond werd, die nog tot laat duurde. De vriend moest nog een heel weekend bijkomen, en bleef maar mensen bellen en appen dat hij het ook twee dagen later, nog steeds niet kon geloven. Kijk, dat is vriendschap.

Genieten!

Op deze surpriseparty zagen we ook na twee jaar, weer een andere vriend. Deze vriend heeft als arts op een neonatologie afdeling gewerkt in een ziekenhuis in Suriname. Uiteraard was er appcontact, met momenten een leuke foto op instagram. Maar de goede jongen hadden we dus al een hele tijd niet meer gezien. Toen we ons grote nieuws van de zwangerschap aankondigden was hij enorm blij, en merkte ook op dat wanneer hij terug kwam er ineens een hoop trouwerijen en baby’s en zwangerschappen plaats hadden gevonden in de tussentijd. Ja, ook hier gaat het leven gewoon door.

Het leuke aan deze vriendschap, is dat het is alsof hij nooit twee jaar weggeweest is. Bij binnenkomst is het elkaar flink knuffelen, even goed aankijken en hoppatee we pakken de draad weer op waar we twee jaar geleden geëindigd zijn. Het mooie is ook om te zien dat er wel degelijk veranderingen zijn. We zijn allemaal weer wat ouder en volwassener geworden, maar dat is zo gelijk opgegaan dat dit niet voor een kloof zorgt. Genieten! Het weekend hebben we afgesloten met een gezellige BBQ met weer een ander deel van de vriendengroep. Na de BBQ werd er nog wat nageborreld met speciaalbiertjes en uiteraard ranja voor yours truly. Zoals dat gaat met gezellige avonden was het ineens een stuk later dan de planning was.

Toen de laatste vriend zwalkend de deur uit liep plofte ik op de bank neer. Manlief maakte alvast een klein begin aan de glazen, blikjes en flesjes opruimen terwijl we aan het nagenieten waren van de gezelligheid.

Toekomst

Glimlachend merkte ik op hoe fijn ik deze vriendschappen vind, waarvan we elkaar toch inmiddels al zo’n 10 à 15 jaar kennen. Vroeger bestonden die vriendschappen vooral uit hangen in de kroeg. En natuurlijk is dat deel van onze levens veranderd. Diploma’s zijn behaald, studies hebben plaatsgemaakt voor banen. Door de jaren heen zie je elkaar volwassen worden. Er kwamen vriendjes en vriendinnetjes langs, sommige zijn gebleven, van de een is sneller weer afscheid genomen dan van de ander.

Het hangen in de kroeg is verruild voor avondjes bij elkaar thuis en de gesprekken gaan van “wedden dat ik dit biertje in 1x kan atten” naar “maar welke hypotheek hebben jullie en hoe staat het met jullie verbouwing?”. Maar bovenal is de interesse in elkaar gebleven. En naarmate de jaren verstrijken vullen de avonden waarin we elkaar zien zich met herinneringen. Sommige waarvan het schaamrood zich op je kaken vormt, anderen waarvan de tranen van het lachen over onze wangen biggelen.

Ondanks dat wij als persoon veranderen, en ons leven om ons heen veranderd, blijft er 1 ding vanzelfsprekend... Vrienschap.

En ik hoop zo enorm, dat wanneer onze kleine man er is, hij net zo vanzelfsprekend en warm wordt ontvangen door deze vriendengroep zoals we elkaar al die jaren opgevangen hebben. Want hé, hij is er eigenlijk altijd al een beetje geweest, in de vorm van Sjoerd en mijzelf.

En jij?

Wat is voor jou vriendschap?

Laat je hieronder een reactie achter?