Met samengeknepen billen zit ik met Lexi in de wachtruimte van het consultatiebureau. Lexi krijgt haar eerste prikjes en zoals waarschijnlijk elke mama heb ik het er maar moeilijk mee. Voordat Lexi haar prikjes krijgt heeft de verpleegkundige het over een tal van andere dingen, maar mijn gedachten zijn alleen maar bij de prikjes.

Prikjes

Wanneer ze (eindelijk) zegt dat ze wil gaan prikken ben ik blij. We kunnen er maar beter vanaf zijn. Ik bereid mij voor op enorm gekrijs en een ontroostbaar kind maar dit had ik niet hoeven doen. Lexi huilt een paar seconden en is weer rustig, we krijgen zelfs nog een mooie lach van haar. Na de prikjes leg ik Lexi aan de borst en lijkt ze alles snel weer vergeten.

Ook in de uren en dagen na de prikjes heeft Lexi zich supergoed gehouden. Geen verhoging en nauwelijks pijn aan haar beentjes. Het enige dat opviel is dat zij overdag wat meer heeft geslapen. Wat ben ik blij dat ze er weinig last van heeft gehad. Lijkt mij zo zielig als je kindje er zo ziek van is. Dit was dus in elk geval een succesverhaal en hopelijk gaat het over een maand net zo wanneer ze haar volgende prik krijgt.

Osteopaat

Helaas was ons tweede bezoek aan de osteopaat geen succes. Lexi liet eveneens niet toe dat de osteopaat haar behandelde. Ze vindt al dat gefriemel aan haar lichaam blijkbaar maar niks en we hebben daarom besloten ermee te stoppen. Ik heb mij voorgenomen in elk geval meer op mijn eten te letten. Zo laat ik de chocolade bijvoorbeeld staan nu want daar reageert zij erg sterk op. Ook vet eten kan ze niet goed verdragen dus de friet en pizza voorlopig ook maar even laten ☹. Ik hoop voor Lexi echt dat haar darmen snel rustiger worden en zij minder krampen heeft, zo sneu. Naar het schijnt zouden met een maand of drie de krampen verminderen, dus we tellen gewoon af nu.

Deze week hebben we ook een bezoekje gebracht aan mijn werk. Lexi showen aan mijn collega’s en de cliënten. Zo mooi om de belevingswereld van de bewoners te zien met een baby. Veel van de cliënten zijn dementerend, maar herinneren zich vaak nog goed de tijd dat zij zelf papa of mama waren. De adviezen die je krijgt van ouderen zijn ook prachtig. ‘weet je wat je moet doen als ze huilt!, haar op een aardappel laten sabbelen’. Waar dit vandaan komt weet niemand maar deze mevrouw was er heilig van overtuigd dat dit zou helpen. Ook zou het goed zijn om je kind zo nu en dan in te smeren met boter, haha.
Een andere cliënt vroeg of ze al goed met mes en vork kon eten, ik dacht dat deze meneer een grapje maakte en begon te grinniken, ‘waarom lach je nou?, met twee maanden kun je prima beginnen met oefenen hoor’. Je begrijpt het al, we hebben ons kostelijk vermaakt.
Een cliënt die nog niet zo ver in haar dementie zit zag Lexi en begon te huilen. ‘Wat een prachtig kind, een godswonder. Je mag trots zijn op wat jullie hebben gepresteerd, ze trouwt vast een knappe vent later’. Ze voegde hier ook nog aan toe dat ze nog nooit zo’n gave baby had gezien. Wat was ik trots en wat heb ik lopen pronken met Lexi. Ze was natuurlijk op dat moment ook zo zoet, ze heeft geen seconde gehuild en heerlijk zitten kijken en slapen. Een zeer tevreden baby.

Jarig

Zelf was ik ook jarig deze week. Voorheen als ik jarig was vond ik het altijd erg belangrijk dat de hele wereld dat wist, ik vond het leuk om jarig te zijn. Het grappige is, dat nu Lexi er is ik helemaal geen trek had om mijn verjaardag uitgebreid te vieren. Ouder worden hoeft al helemaal niet meer nu. Laat mij maar lekker zo oud blijven, prima leeftijd! Ik denk dat de impact van zo’n klein wurmpje op mijn leven ervoor zorgt dat ik nu niet echt de energie had om jarig te zijn, zo’n gevoel dat er nog genoeg gedaan moest worden dat ik er geen tijd voor had. Klinkt vast als hokus-pokus maar ik kan het niet anders verwoorden. Het lijkt mij pas echt weer leuk om jarig te zijn wanneer Lexi met een zelfgemaakte tekening aankomt ofzo. Dat is vast zo schattig.

Lang hoef ik daar vast niet op te wachten want het gaat allemaal zo snel! Nog maar even genieten van de babytijd met haar en lekker veel knuffelen met elkaar.

En jij?

Ik ben heel benieuwd, heeft jouw kindje last gehad van de prikjes?
Laat je iets van je horen? Ik ben benieuwd.

Liefs, Shireen