1
×

Inbox

  • Notificaties0
  • Taken0

Notificaties

    Terug

    “Each month has an average of 30-31 days, except the last month of Pregnancy, which has 1453 days”

    Gepubliceerd op: 10-25-2019Bewerkt op: 2-20-2020
    Blogchannel van Maricken Gepubliceerd op: 10-25-2019Bewerkt op: 2-20-2020
    Geschreven door: Blogchannel van MarickenMedisch rereviewd door: Maricken van der Waart - blogster op Zwangerenportaal
    Zwangerenblog Maricken - week 36

    De laatste lange maand

    Een vriendin van me waarschuwde me er al voor. “Maricken je roept dat de weken zo voorbij vliegen, wácht maar. Die laatste maand is bizar lang.” We zijn hem inmiddels ingegaan en ik vrees dat ze gelijk heeft.

    Alsof er op de ochtend van week 36 een knopje in mijn hoofd omgeschoten is die mijn verwachtingspatroon bijgesteld heeft. Van: “we zien wel wanneer hij komt” is mijn gedachtengang verschoven naar: “nog maar 4 weken! Misschien wel 3, misschien zelfs nog maar 2, of gewoon nu?” De gedachte dat het ook nog weleens 5 weken kan duren, komt niet eens bij me op. Onze man komt uiterlijk de uitgerekende datum, punt.

    Zal dit de dag worden?

    Natuurlijk weet ik wel dat het niet zo is. Maar het niet kunnen anticiperen op een datum vind ik moeilijker dan ik van tevoren had gedacht. Elke datum die ik voorbij zie komen op voedingsproducten kan dé datum zijn. Elke datum die opgenoemd wordt bij het maken van een nieuwe afspraak bij de gynaecoloog kan een datum zijn die ik misschien niet eens haal omdat onze kleine man al geboren is.

    Elk krampje of rommeltje in mijn buik wordt vakkundig geanalyseerd door mezelf, maar nee, het blijven tot nu toe echt oefenweeën.

    Mijn lijf lijkt zich wel voor te bereiden op wat komen gaat. Het rommelt meer en de krampen worden intenser, maar ebben ook snel weer weg. Bij elke controle in het ziekenhuis wordt bevestigd dat onze kleine al helemaal ingedaald is. En dat voel ik ook. Mijn blaas draait overuren en mijn ribben zijn inmiddels beurs geschopt. Onze kleine man lijkt de ruimte in mijn buik maar krap te vinden en kan soms venijnig trappen.

    Nu al een eigen ritme

    Waar ik nu van geniet is het ritme dat hij heeft en ik inmiddels herken. ’s Ochtends laat hij zich even horen nadat ik ontbeten heb, vervolgens is het gedurende de dag rustig, af en toe voel ik wat schuiven, soms een trapje. Maar oh jongens... na het avondeten als ik lekker aan het uitbuiken ben... Alsof hij al zijn energie opgespaard heeft voor dat moment. Een uur lang is mijn buik een golfslagbad. Links en rechts strekken ledematen zich uit.

    Ik vraag me af of hij stiekem net zo’n vreetzak als zijn moeder is en of het niet gewoon een soort happy dance is dat hij ook aan het genieten is van de maaltijd die ik even daarvoor gegeten heb. Aangezien Sjoerd nog volop aan het werk is en voornamelijk avonddiensten werkt, ziet hij dit niet en probeer ik de happy dance van zijn zoon te filmen. Maar alsof die kleine druktemaker het weet stopt hij dan, om vervolgens weer verder te gaan als ik mijn camera weggelegd heb. Het blijft dus echt een momentje van ons twee. Ik ben zó benieuwd of hij dit ritme straks ook heeft als hij niet meer warm in mijn buik zit.

    Hoe hebben jullie die laatste maand ervaren? Vloog het om of leek de maand 2x zo lang?

    • Feed

    • Mijn week

    • Cursusportaal

    • Community

    • Dashboard