Wat gaat de tijd toch snel met zo’n kleine hummel in je leven. Voor je het weet kijk je op de klok en is de dag alweer half voorbij. Als beginnende moeder heb je het idee dat je geleefd wordt. Dat is natuurlijk ook zo want zo’n klein mensje heeft je ‘veel’ nodig, of beter gezegd, ‘vaak’ nodig.

Tijd

Ze drinkt, poept, plast en slaapt, maar daartussen heb je ‘knuffeltijd’, een berg was, huishouden en allerlei andere dingen die je eigenlijk nog even wilt doen. Maar de tijd tussen de voedingen is niet lang, gemiddeld hier zo’n 2,5 a 3 uur. Dan denk je dat dit best lang is maar van deze tijd gaat al een uur naar het voeden en verschonen, vervolgens is het heerlijk als ze op je buik of in je armen in slaap valt en dan leg je haar niet direct weer weg. Lekker even knuffelen en genieten van elkaar.

Uiteindelijk komt het er op neer dat je zo’n 30 tot 60 minuten overhoudt om wat anders te doen maar in die tijd moet je zelf ook nog even plassen en eten (vooral het laatste ‘vergeet’ ik vaak, dan denk ik dat komt zo wel eerst even dit of dat). Oké, dit klinkt allemaal alsof het verschrikkelijk is en dat is absoluut niet het geval. Het fijne is dat het allemaal in een bepaalt ritme gaat dus je ook aardig kan inschatten wanneer wat het beste is om te gaan doen. Het is bijzonder hoe je van tevoren bedenkt hoe het zal zijn om de verantwoordelijkheid te hebben over de grootste liefde in je leven maar het is echt totaal niet hoe je het bedacht had. Het is zoveel mooier, leuker, intenser en heftiger dan gedacht. Een onvoorwaardelijke liefde.

Slimme meid

Ik merk echt dat Lexi alweer erg is veranderd sinds haar geboorte. Qua uiterlijk maar ook zeker qua gedrag en ritme. Het is zo leuk wanneer ze wakker is en met grote ogen de omgeving aan het verkennen is. Je vraagt je af wat ze al kan zien en wat ze hierbij zal denken. Soms lijkt ze bepaalde dingen ook al zo goed te begrijpen. Zo zeggen we vanaf het begin al wanneer ze een flesje krijgt dat ze ‘een grote hap’ moet maken zodat ze dit niet verleerd wanneer we weer een poging aan de borst wagen. Ze maakt nu vaak zelf al echt die grote hap of doet het gelijk wanneer we het zeggen. Ook zit ze vaak tijdens het voeden met haar handen voor haar gezicht, wanneer we dan zeggen ‘haal je handjes maar weg, dan kun je eten’, doet ze dit nu ook vaak. Geen idee of dit toeval is of dat ze het echt al begrijpt en aan het leren is. Misschien hebben wij wel een erg intelligent kind, ik wil dat graag geloven ;-). Het is in elk geval een mooie beleving om haar vooruitgang te zien.

We hebben deze week ook de draagzak binnen gekregen, zo fijn om Lexi dichtbij te hebben en toch je handen vrij te hebben. Lexi lijkt het ook echt heerlijk te vinden en valt vaak al snel in slaap wanneer ze lekker bij mij buidelt. We hebben Lexi nu ook een aantal keer buiten laten slapen, heerlijk in de frisse lucht.

Krampjes

Ondertussen gaat het gevecht met de krampjes door. Ik heb in elk geval wel ontdekt dat ze tijdens een ‘aanval’ sneller weer ontspannen is wanneer ik ‘baarmoedergeluiden’ op zet. Voor ons klinkt dat echt als een grote ruis maar baby’s worden er blijkbaar dus erg relaxed van. Logisch ook, denk ik, wanneer je 9 maanden lang hiernaar hebt geluisterd.

Zo blijf je als ouders zoeken naar dingen die het je kind zo comfortabel mogelijk maakt. Je zet jezelf echt op de tweede plaats. Dat merk ik maar al te goed. Zo mag ik eigenlijk niks anders tillen dan alleen de baby maar ik betrap mij er geregeld op dat ik weer de trap af ben gelopen met een volle wasmand of even iets extra’s meeneem wanneer ik Lexi vast heb. Ik besef mij dat dit mijn herstel kan beïnvloeden maar ik voel mij ook gewoon goed. De operatiewond voel ik nauwelijks, eigenlijk alleen wanneer ik een gewone broek (spijkerbroek e.d.) aan heb. Het is daarom ook erg lastig om mijn grenzen te bewaken... story of my life ;-).

Het belangrijkste is dat we heerlijk genieten met elkaar en het allemaal goed maken. Gezondheid is ineens iets dat nog belangrijker is wanneer je een kindje hebt. Carpe Diem!

Hoe gaat het bij jou?

Hoe ervaar jij de verantwoordelijkheid voor je kindje? En zie je bij jouw baby ook veranderingen in hoe hij of zij dingen doet?

Laat onderaan deze pagina (even doorscrollen :-) ) jouw reactie achter. Ik ben benieuwd.

Liefs,
Shireen