1
×

Inbox

  • Notificaties0
  • Taken0

Notificaties

    Terug

    Bloederige beelden

    Gepubliceerd op: 1-23-2019Bewerkt op: 2-20-2020
    Blogchannel van Irene Gepubliceerd op: 1-23-2019Bewerkt op: 2-20-2020
    Geschreven door: Blogchannel van Irene
    Zwangerenblog Irene - week 26

    Wist je dat je tijdens je zwangerschap extra stollingsdeeltjes in je bloed aanmaakt? Zo bescherm je jezelf tegen het bloedverlies bij de bevalling. Sinds twee jaar weet ik dat ik minder van deze deeltjes in mijn bloed heb dan normaal. Daar heb ik in mijn hele leven nog nooit last van gehad, maar de hematoloog had in haar rapport geschreven dat áls ik zwanger zou raken, er een ‘partusplan’ opgesteld moest worden. En zo werd deze week een medische week.

    Medicijnentoestand

    Er worden acht buisjes bloed afgenomen om de stollingsfactoren nu in het tweede trimester te bepalen. Die blijken inderdaad verdubbeld, maar alsnog aanzienlijk minder hoog dan normaal. De hematoloog maakte op basis van de uitslagen een plan. Ze legt me uit dat het heus allemaal mee zou vallen, maar dat vooraf simpelweg niet bekend is hoe mijn lichaam gaat reageren op een ‘trauma’ als een bevalling. Daarom nemen ze graag het zekere voor het onzekere. Een thuisbevalling zit er sowieso niet meer in. Zodra de navelstreng is afgeknepen, krijg ik een infuus met stollingsmedicatie. Als ik meer dan een halve liter bloed verlies, dan komt daar een heftiger medicijn voor in de plaats. Bij de apotheek haal ik pillen voor als ik in het kraambed volle maandverbanden bloed verlies. Allemaal uit voorzorg, want ‘je weet het niet’.

    Helaas lig ik nachtenlang wakker met bloederige beelden in mijn hoofd. Terwijl de kans groot is dat er niks aan de hand zal zijn. En grote kans dat heel veel dames lagere bloedstolling hebben, maar het gewoonweg niet weten. Ik wou dat ik het niet wist. Dan was ik waarschijnlijk gewoon probleemloos thuis bevallen – net als mijn moeder, die het nog veel erger heeft dan ik.

    Liever zo normaal mogelijk

    Het is allemaal één medische toestand in mijn hoofd geworden. Ik heb nog nooit in mijn leven in het ziekenhuis gelegen even afkloppen of een infuus gehad. Ik vertel aan de gynaecoloog dat ik liefst zo normaal mogelijk wil bevallen, onder begeleiding van de verloskundige en dat ze van de gynaecologie dan de medische nazorg doen. Ze gaat erover in conclaaf met team en verloskundige. Ik ben er niet gerust op. Peter vind het een duidelijk verhaal en een veilig gevoel dat de medische hulp paraat staat als nodig. Ik ben bang. Ik vind de bevalling al behoorlijk spannend allemaal en nu komt dit hele gebeuren er ook nog bij.

    De hele week ben ik uit mijn hum. Ik ben humeurig, moe en huilerig. De hormonen vieren hoogtij. Bij elk bevallingsverhaal dat ik lees, stromen de tranen over mijn wangen. Bij huilende mensen op tv kun je me opvegen. Tijdens het werk voel ik me chagrijnig, geïrriteerd op dagelijkse problemen. Peter en ik krijgen ruzie over iets stoms en ik ben compleet overstuur. Onze relatie mag geen barstjes vertonen. Hij moet bij me blijven. Zo dicht mogelijk bij me.

    Duimpje omhoog

    Lichtpuntje is het kleine meisje in mijn buik. Ze bokst erop los en ik zie mijn buik alle kanten op schieten. Bij de gynaecoloog kregen we even een snelle echo. Wat is ze gegroeid! En wat is het leuk om haar real-time te zien én voelen trappelen! Ze heeft het nog prima naar d’r zin daarbinnen; we kregen wederom een duimpje omhoog. Op een avond kom ik thuis van een lange werkdag en ruik op straat al dat mijn liefste pannenkoeken staat te bakken. Ongetwijfeld ook het favoriete eten van ons kleintje, want ze was nog lang door het dolle heen daarbinnen.

    Aan het eind van de week word ik door de gynaecoloog gebeld dat de verloskundige gewoon de bevalling kan begeleiden. Dat is wel een opluchting. En ik merk meteen dat de angst weer een beetje getemd is. Het wordt tenslotte ook een prachtige dag, laat ik dat vooral niet vergeten. De dag waarop we dit energieke meisje eindelijk in onze armen kunnen nemen.

    En jij?

    Bij mij gieren de hormonen door mijn lijf. Ik heb mijn emoties soms niet onder controle. Hoe ga jij daarmee om? Heb je misschien nog een handige tip?

    Laat je onderaan deze pagina jouw reactie achter?

    • Feed

    • Mijn week

    • Cursusportaal

    • Community

    • Dashboard