1
×

Inbox

  • Notificaties0
  • Taken0

Notificaties

    Terug

    Bevallingsverhaal: ''Een turbo bevalling''

    Gepubliceerd op: 6-12-2020Bewerkt op: 4-16-2021
    ZP® - Magazine Gepubliceerd op: 6-12-2020Bewerkt op: 4-16-2021
    Geschreven door: ZP® - Magazine
    Op maandag 25 april 2016 ben ik 40 weken en 4 dagen zwanger van onze dochter. In de ochtend heb ik een raar gevoel van binnen, maar kan dit gevoel niet goed beschrijven. Naar mijn omgeving beschrijf ik het als tintelingen en een soort verkoudheidsgevoel. Ik zoek hier verder niets achter en ga die middag de stad in met 2 vriendinnen. Mijn man is 2 weken later jarig en alvast een verjaardagscadeau inslaan leek me geen slecht idee. Een zonnebril had ik bedacht. In de stad twijfel ik tussen een zonnebril met of zonder spiegelglas en koop degene zonder spiegelglas.

    Vliezen gebroken

    In de avond kook ik spinazie, aardappels en vlees en na het eten ploffen mijn man en ik op de bank. Hij kijkt op internet naar zonnebrillen en wil er perse een met spiegelglas. Ik app snel mijn vriendin, zeg dat we de verkeerde hebben gekocht en ik bang ben dat hij er een gaat bestellen. Ze zegt: “zeg dat je vliezen zijn gebroken, zodat hij de zonnebril niet besteld” en op dat moment PATS: breken mijn vliezen om 18:30.

    Ik ga snel naar de badkamer, trek mijn broek uit en er valt een plas water op de grond. Ik app mijn vriendin en tevens schoonzus dat mijn vliezen echt zijn gebroken. Ze moet lachen en geloofd het niet, maar na een telefoontje heeft ze snel door dat het waar is. Ik wilde mijn moeder bij de bevalling dus zij haalt mijn moeder op.

    Buikkrampen of weeën?

    Mijn man en ik zitten ondertussen in de badkamer. Ik heb al heel snel last van buikkrampen en de krampen komen snel achter elkaar terug. Het lijkt me dat dit nog geen weeën kunnen zijn, maar voor de zekerheid instrueer ik mijn man om een boekje en een pen te pakken. Hij loopt als een kip zonder kop rond door ons huis en ik hoor hem zeggen: boekje en een pen, boekje en een pen, boekje en een pen.

    We meten om de 2 a 3 minuten de “buikkrampen” en besluiten de verloskundige te bellen. Zij komt direct onze kant op en meet 2 cm ontsluiting. De verloskundige loopt naar de auto, maar is haar tas vergeten. Haar man komt de tas brengen. Ik vraag aan de verloskundige of zij nog weggaat. Dit had ik namelijk geleerd op mijn pufcursus. De verloskundige zegt niet weg te gaan, omdat ik zo zal gaan bevallen. Dan vraag ik haar nog of ze iets wil eten of drinken, maar de verloskundige zegt dat ik mij vooral op de bevalling moet richten. Ondertussen komt mijn moeder en maakt overal filmpjes van. Op dat moment kan ik haar wel wat aandoen, maar achteraf ben ik er heel blij mee.

    De verloskundige zegt dat als ik nog wil douchen dit echt het moment is om dat te gaan doen. Ik ga douchen en vond dat heerlijk, maar afdrogen met weeën vond ik geen pretje. Ik besluit rond 21:30 op bed te gaan liggen. Er schijnt een vel licht in mijn gezicht. Het is mijn moeder die met een flits op haar camera aan het filmen is. Ik roep: “rot op met die k*t camera”.

    Persweeën

    De verloskundige breekt mijn binnenste vliezen en ik heb al gauw het gevoel dat ik moet poepen. Vervolgens voelt het of mijn lichaam overgenomen wordt en ik pers automatisch met volle kracht. Mijn man houdt me vast en zegt “gaat goed schat, komt goed” en herhaalt dit ongeveer 10 keer per minuut. Na 10 minuten persen schiet onze dochter met een noodgang eruit. De verloskundige moet met haar hand onze dochter tegenhouden zodat ze er niet uit schiet. Om 21:54 zijn wij ouders geworden van onze prachtige dochter.

    Hierna krijg ik een prik in mijn been voor het snel loslaten van de placenta. Ik weet nog dat ik deze prik erg venijnig vond. Als laatst moet ik gehecht worden en vond dit nog bijna erger dan het bevallen zelf. Onze dochter maakt het goed en wil meteen bij me drinken. Ik ben nog half van de wereld en vraag me af of het gehuil stopt. Na een aantal uur voel ik me al een stuk beter en kan ik mijn ogen niet meer van de wieg afhouden. De volgende dag zeg ik nog wel 10 kinderen te willen!

    Nu, 4 jaar later, ben ik zwanger van een eeneiige tweeling. We zijn heel benieuwd hoe deze bevalling zal gaan!

    Hieronder kun je een reactie plaatsen op dit bevallingsverhaal.

    Wil jij ook graag (anoniem) jouw bevallingsverhaal delen op zwangerenportaal.nl? Stuur dan een mailtje naar content@zwangerenportaal.nl!

    • Feed

    • Mijn week

    • Cursusportaal

    • Community

    • Dashboard